قلم ها و قاب های تصویر بسیاری در این چند روزه از فاجعه غیر قابل وصف و بیان غزه بکار گرفته شده است.
بییندگانی که طی روز های اخیر تلاش بسیاری در انتقال تجربیات خود به بشریت داشته اند .
شاید بهتر بتوان گفت: حال بشریت، دل انسانیت در سراسر جهان، دیشب از دیدن این همه کودک پاره پاره شده آنچنان در شوک فرو رفته که دیگر کسی را یارای گفتن و نوشتن نیست.
دیگر نوشتن بس است.
دیگر شرح واقعه کافی است.
وقت آن است که مشتاقان و عاشقان دشمنان بشریت و استعمارگران انسانیت که با کمال وقاحت نه فقط روسری ها را از سر برداشتند بلکه مرزهای فاحشه را خم درنوردیدند و در حمایت از رسانه آنها،دم از زن و آزادی زدند و آزادی زن را در هرزگی دیدند، هرچند که مشکل حجاب نیست زیرا میدانیم در سراسر گیتی هر زنی که دوست ندارد کسی به او حتی با اندک نگاهی تعرض کند، حد معقولی از پوشش و رفتاری متناسب با وجه زنانگی خود داشته و برای واژه حیا ارزش قایل است.
وقت است به جای تحلیل چند سوال پرسید و جواب را به خودشان واگذار کرد،
باید پرسید، چگونه میشود کسانی که دستور کشتار این همه کودک را میدهند کاریزما داشته باشند؟
چگونه میشود از برنامه های کسانی که از دیدن این همه کودک بی سر لذت میبرند پیروی کرد؟
چگونه میشود حتی کسانی را که از دیدن این حجم از تیکه های بدن پاره پاره شده زنان و کودکان به شوک فرو رفته اند (اروپا، سازمان ملل و ...) و سکوت اختیار کرده اند را تایید کرد؟
چگونه میشود از این کربلای خونین، از این علی اصغر های چند ماهه بی سر، از این رقیه های خون آلود پر پر شده، از این سکینه های هراسان و از این رباب های داغدیده چشم پوشید؟
چرا اینقدر توجیه؟
تا کی میشود توجیهاتی بی معنی برای بدیهی ترین و وحشیانه ترین رذایل انسانی داشت؟
بزرگترین سوال اینجاست؛
مگر الان جنگ میان حماس و اسراییل نیست چرا اسراییل توان رویارویی حماس را ندارد و به جای آن مردم بی گناه را میکشد؟
تا کی میخواهند این دم خروس نحس غرق در خون کودکان بی گناه را بپوشانند و در حالیکه از آن خون مظلومان فوران میزند و آن را با طلای غربی ها تزیین کرد؟
فرزانه اندیشمند
تمامی خدمات و محصولات این سایت، حسب مورد دارای مجوزهای لازم از مراجع مربوطه میباشند و فعالیت های این سایت تابع قوانین و مقررات جمهوری اسلامی ایران است.